Annem'in okumasını diliyorum, ya da bilmesini..
Annem
Nasıl özledim seni bir bilsen
Hiç bu kadar ayrı kalmamıştık seninle
Bağrışırdık çağrışırdık ama yan yanaydık hep
Ağlaşırdık sonra
Geçerdi hepsi…
Şimdi hep yapmak istediğim şeyi yapıyorum
Çok uzaklarda yaşıyorum
Yaşayabiliyorum da üstelik
Yapabiliyorum.
Ama en çok senin özlemin vurur oldu bu günlerde
Konuşamadık uzun zamandır seninle
Dayanamadım artık
Şimdi duydum sesini işte
Ama dayanamadım duyar duymaz başladım ağlamaya
Ne kadar özlemişim sesini
Hiçbir sevgi anne sevgisi gibi olmuyor biliyor musun annem
Senin gibi yürekten sevemiyor kimse
Kızınca kesip atıyor bir şekilde
Ve ben her üzüldüğümde bir kez daha anlıyorum senin kıymetini
Yalnızlığımda yanımdan ayrılmayacak tek insan olduğunu
Her anımda yanımda kalmayı seçeceğini biliyorum
‘ Büyümek’ biraz uzaklaştırıyor bizi birbirimizden sanırım
Korkuyorum annecim sensiz yaşamaktan
Sen olmazsan kim olacak ağladığımda yanımda
Sen olmasan hangi sahte omuzlarda ağlayacağım ben
Yarlarım geçmiyor sen yokken yanımda
Çünkü kaçıp saklanacağım bir kucak hissedemeyince yakınlarımda
Çaresiz kalıyorum annecim
Sessizce ağlıyorum sonra
‘annem’ diye…
Senin sıcaklığın nasıl farklı biliyor musun sen?
Her yeni günde bunun yeniden farkına varıyorum ben
İnsanlar içten değil anne
İnsanlar samimi değil, acımıyor yürekleri ‘sahte’ yaşarken
Düşünmüyorlar bile
‘Yalan’ yaşıyorlar annecim
‘Yalan’ yaşatıyorlar beni de buralarda
Gelmek istiyorum artık yanına…
Ağladığımda, üzüldüğümde yan odada uyuduğunu bilemek bile yetiyormuş huzur bulmama
Akşam sen görmek bile nasıl bir mutlulukmuş bana.
Seni çok özledim!
Annemmm…
HüLyA
03/ 06/ 10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder